Deze kinderen spelen bij de harmonie, maar zonder ‘dat apenpakkie’
T plein Udenhout
Het is maandagavond als de jonge muzikantjes van koninklijke Harmonie MVC langzaam de oefenruimte in Udenhout binnenkomen. Vrolijk babbelend, hun muziekinstrument of een standaard voor de bladmuziek in de hand. Bij sommige kinderen is de klarinet bijna groter dan zijzelf. Hier wordt zometeen getoeterd, geblazen en getrommeld. Spelen bij de harmonie is populair, ook bij de allerkleinsten.
Eenmaal binnen is het even opstaan om dirigent Hadewych van Leeuwen te begroeten, een moment van concentratie en als het dirigeerstokje dan omhoog komt, gaan de saxofoon en trompet aan de lippen. Tijd om muziek te maken.
“Het is een orkest in opleiding, een opstap naar het serieuzere werk”, vertelt de dirigent. De jongste muzikant is 8, de oudste 15. Ook Jimmy, een jongen die in een zorggroep in Vincentius woont, heeft een vast plekje in het orkest. “Iedereen wordt geaccepteerd. Regelmatig komen er kinderen bij, terwijl anderen weer doorschuiven. Het is heel dynamisch.”
Om de kinderen gefocust te houden, wordt er regelmatig een pauze ingelast. “Zo blijft het leuk”, aldus Hadewych. Ze zwaait al zeventien jaar met het dirigentenstokje bij de muziekvereniging in Udenhout. “Je ziet dat ze zich muzikaal ontwikkelen en steeds meer leren. Dat is een mooie uitdaging.”
“Je doet het met z’n allen, anders krijg je ook niet zo’n mooi muziekstuk.”
Soms wordt er een foutje gemaakt, en dat is helemaal niet erg. “Ik ben wel eens per ongeluk te vroeg begonnen na een hele lange stilte, vertelt de 12-jarige Madelief die dwarsfluit speelt. “Toen ging ik maar gewoon door, je kunt er toch niets aan veranderen.” Ook Jasmijn (10) speelt wel eens een verkeerde noot met haar saxofoon. “Maar stoppen doe je niet, want dan laat je de rest in de steek. En je doet het met z’n allen, anders krijg je ook niet zo’n mooi muziekstuk.”
Madelief is van kleins af aan door muziek omringd. Haar vader is componist en hij speelt sinds zijn vijfde piano. Het draait om doorzettingsvermogen. “Muziek moet een passie zijn, anders verlies je je interesse.” Voor haar heeft de harmonie iets magisch. “Als ik muziek maak, ben ik even in een andere wereld. Zorgen om school bestaan dan niet.”
“Als ik niet zo lekker in m’n vel zit, pak ik m’n trombone en begin te spelen.”
Thijs (12) speelt trombone. Hij vindt het best jammer dat er niet nog meer kinderen muziek maken. “Het een manier om mijn gevoelens te uiten. Als ik niet zo lekker in m’n vel zit, pak ik m’n trombone en begin ik te spelen. Al snel voel ik me dan weer blij. Ik hoop dat anderen dat ook zullen ontdekken.”
Optreden doet het opleidingsorkest regelmatig, met eigentijdse liedjes. Ze spelen voor de ouderen die in het dorp wonen en bij de aftrap van de avondvierdaagse en nieuwjaar. “We hebben laatst een stuk opgevoerd met een acteur, over een teletijdmachine”, vertelt Hadewych. “Zo geven we er een moderne draai aan.”
Ze realiseert zich dat de harmonie voor de buitenwereld nog altijd een beetje een stoffig imago heeft. Maar marcheren door de straten gebeurt nauwelijks meer. “Die kinderen zien ons aankomen”, lacht de dirigent. “Ja, dahaag, zeggen ze dan, we gaan niet in zo’n apenpakkie rondlopen.”
“De harmonie betekent juist harmonieus met elkaar samen spelen en in harmonie met elkaar omgaan.” Deze traditie is zo mooi, dat moet blijven bestaan, vindt ze. “Het zou maar stil worden in het dorp zonder harmonieorkest.”
